Aankomst Ehrwald. En er was licht...
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anita
02 Juli 2007 | Oostenrijk, Ehrwald
Maandag 2 juli.
’s Nachts al werden we blij verrast door een regelmatig tikken op het dak.......regen. Als we echt wakker worden, komt de regen met bakken uit de hemel. Een kopje thee of 3 later wordt het al minder erg en besluiten we gewoon in te pakken en te vertrekken.
Laura had ons proefpakketjes van Trekpleister meegegeven met shampoo, hairconditioner en een soort “boter”, een soort super-hairconditioner. Mannen zijn geen sterren in het lezen van gebruiksaanwijzingen maar bij Rob is het zelfs moeilijk om het woordje “shampoo” op het sachetje terug te vinden. Als gevolg hiervan smeert hij iets op zijn haren wat ongeveer zo dik is als boter. Als hij terugkomt van zijn douchebeurt zegt hij : nou, dat proefpakketje van Laura is helemaal niks. Die shampoo is zo dik als boter. Rob heeft dus die hele dag boter op zijn hoofd.....
Pas om elf uur vertrekken we. Maar eerst moeten we natuurlijk nog even boodschappen doen bij Aldi. En dat doen we zo uitgebreid dat we uiteindelijk pas om 12 uur uit Hemsbach wegrijden.
Het is dan helemaal droog en de zon breekt af en toe door. Na ruim een uur rijden krijgen we trek in koffie. Helaas ; nog nooit hebben we een Raststatte getroffen waar de koffie zo slecht was. Niet te drinken. Gauw weer op weg.
Het plan was om bij Heilbronn riching Stuttgart te gaan maar we vergissen ons bij een akelig knooppunt. Je moet daar al vroeg links gaan zitten om we weg rechtdoor naar Stuttgart te vervolgen, terwijl op de kaart de weg naar Stuttgart toch echt een bocht van 90 graden maakt. Met een caravan achter je, zit je dan al gauw op de verkeerde weghelft, kom je er niet meer tussen en moet je gewoon “immergeradeaus”. Geeft niet. Ook via Feuchtelwangen kun je langs Ulm komen. Het blijkt een fantastische weg te zijn. Doen we voortaan altijd. Nauwelijks vrachtverkeer, nauwelijks énig verkeer en een zeer landelijke, lichtglooiende omgeving. Hoeven we tenminste niet via die akelige Kaisersberg bij Stuttgart......
Na nog een laatste stop vlak voor Kempten waar we een lekker ijsje eten en Rob een Red Bull van 3,80 achteroverslaat om nog even wakker te blijven, rijden we al gauw Oostenrijk binnen.
Het begint te regenen.
Het wordt akelig donker.
Om zes uur komen we aan in Ehrwald. De bordjes waar de camping op aangegeven staat, zijn niet echt groot te noemen en dus verrijden we ons......Na het hele dorp Ehrwald doorgereden te zijn denken we eindelijk een mogelijkheid te zien om te keren. Bij nader inzien blijkt het een busstation te zijn waar we dus niet in hadden mogen rijden. We nemen nog bijna een bordje mee in de bocht maar zijn dan alweer snel op de goede weg. En wéér zijn de bordjes Camping Zugspitzcamp nauwelijks te lezen. Ik moet zelfs uitstappen om te kijken of die wel echt de goede weg is, voordat we Ehrwald weer uitrijden richting Lermoos. En we hebben toch echt geen zin in weer een keer keren met die sleurhut!
Na een paar kilometer klimmen in de tweede versnelling komen we aan bij de camping. Wanneer we de receptie binnenlopen, vallen onze monden bijna open......Zo iets moois hebben we nog nooit gezien op een camping. Het lijkt wel een vijf-sterrenhotel. Veel, heel veel hout, grote dikke tapijten op de vloer, mooie belichting, bloemstukken, kortom .... sfeervol.
We mogen zelf onze plek uitzoeken. Het lijkt wel een doolhof op de camping. We hebben een kaartje meegekregen maar het blijkt heel moeilijk te zijn om ons te oriënteren. Tijdens het lopen, gehuld in plastieken, houdt de regen geleidelijk aan op en om een uur of half acht staat de caravan. Inmiddels hebben we behoorlijke honger gekregen en we besluiten onszelf te verwennen met een maaltijd in het restaurant. Het is overheerlijk. Eric heeft een groot bord spagetti (natuurlijk), Rob en ik eten pasta met een champignonsaus en Roan eet een Wienerschnitzel waar je U tegen zegt. Glaasje wijn erbij en een “ijsje” toe....een goed begin van de vakantie!
Even later denken we de stekker in het stopcontact bij de caravan te kunnen steken, maar dat valt tegen! Op deze camping hebben we een gewone stekker nodig en geen campingstekker !
Daar staan we dan, in het pikkedonker! Zoeken, zoeken, zoeken. In de bedbanken, in de disselkast. Hoe gaan we dit oplossen? Het is inmiddels 22.00 uur, aardedonker en we zouden toch wel graag een lampje willen hebben om ons bij uit te kleden. Gelukkig herinner ik me dat er nog een lampje bovenin een hoekje van de kast ligt met daaraan een grote stekker die “we” uitelkaar kunnen halen. Rob heeft zijn gereedschap al gepakt en bij het licht van een zaklantaarn vindt “Operatie Stekker” plaats. Leuk hoor, kamperen! Maar; je leert er wel van improviseren en incasseren.
Na enige tijd kunnen we heel voorzichtig, met het gevaar heel Ehrwald stroomloos te maken, proberen of er licht is. En.....er was licht!
In de slaapzakken en oogjes toe!
’s Nachts al werden we blij verrast door een regelmatig tikken op het dak.......regen. Als we echt wakker worden, komt de regen met bakken uit de hemel. Een kopje thee of 3 later wordt het al minder erg en besluiten we gewoon in te pakken en te vertrekken.
Laura had ons proefpakketjes van Trekpleister meegegeven met shampoo, hairconditioner en een soort “boter”, een soort super-hairconditioner. Mannen zijn geen sterren in het lezen van gebruiksaanwijzingen maar bij Rob is het zelfs moeilijk om het woordje “shampoo” op het sachetje terug te vinden. Als gevolg hiervan smeert hij iets op zijn haren wat ongeveer zo dik is als boter. Als hij terugkomt van zijn douchebeurt zegt hij : nou, dat proefpakketje van Laura is helemaal niks. Die shampoo is zo dik als boter. Rob heeft dus die hele dag boter op zijn hoofd.....
Pas om elf uur vertrekken we. Maar eerst moeten we natuurlijk nog even boodschappen doen bij Aldi. En dat doen we zo uitgebreid dat we uiteindelijk pas om 12 uur uit Hemsbach wegrijden.
Het is dan helemaal droog en de zon breekt af en toe door. Na ruim een uur rijden krijgen we trek in koffie. Helaas ; nog nooit hebben we een Raststatte getroffen waar de koffie zo slecht was. Niet te drinken. Gauw weer op weg.
Het plan was om bij Heilbronn riching Stuttgart te gaan maar we vergissen ons bij een akelig knooppunt. Je moet daar al vroeg links gaan zitten om we weg rechtdoor naar Stuttgart te vervolgen, terwijl op de kaart de weg naar Stuttgart toch echt een bocht van 90 graden maakt. Met een caravan achter je, zit je dan al gauw op de verkeerde weghelft, kom je er niet meer tussen en moet je gewoon “immergeradeaus”. Geeft niet. Ook via Feuchtelwangen kun je langs Ulm komen. Het blijkt een fantastische weg te zijn. Doen we voortaan altijd. Nauwelijks vrachtverkeer, nauwelijks énig verkeer en een zeer landelijke, lichtglooiende omgeving. Hoeven we tenminste niet via die akelige Kaisersberg bij Stuttgart......
Na nog een laatste stop vlak voor Kempten waar we een lekker ijsje eten en Rob een Red Bull van 3,80 achteroverslaat om nog even wakker te blijven, rijden we al gauw Oostenrijk binnen.
Het begint te regenen.
Het wordt akelig donker.
Om zes uur komen we aan in Ehrwald. De bordjes waar de camping op aangegeven staat, zijn niet echt groot te noemen en dus verrijden we ons......Na het hele dorp Ehrwald doorgereden te zijn denken we eindelijk een mogelijkheid te zien om te keren. Bij nader inzien blijkt het een busstation te zijn waar we dus niet in hadden mogen rijden. We nemen nog bijna een bordje mee in de bocht maar zijn dan alweer snel op de goede weg. En wéér zijn de bordjes Camping Zugspitzcamp nauwelijks te lezen. Ik moet zelfs uitstappen om te kijken of die wel echt de goede weg is, voordat we Ehrwald weer uitrijden richting Lermoos. En we hebben toch echt geen zin in weer een keer keren met die sleurhut!
Na een paar kilometer klimmen in de tweede versnelling komen we aan bij de camping. Wanneer we de receptie binnenlopen, vallen onze monden bijna open......Zo iets moois hebben we nog nooit gezien op een camping. Het lijkt wel een vijf-sterrenhotel. Veel, heel veel hout, grote dikke tapijten op de vloer, mooie belichting, bloemstukken, kortom .... sfeervol.
We mogen zelf onze plek uitzoeken. Het lijkt wel een doolhof op de camping. We hebben een kaartje meegekregen maar het blijkt heel moeilijk te zijn om ons te oriënteren. Tijdens het lopen, gehuld in plastieken, houdt de regen geleidelijk aan op en om een uur of half acht staat de caravan. Inmiddels hebben we behoorlijke honger gekregen en we besluiten onszelf te verwennen met een maaltijd in het restaurant. Het is overheerlijk. Eric heeft een groot bord spagetti (natuurlijk), Rob en ik eten pasta met een champignonsaus en Roan eet een Wienerschnitzel waar je U tegen zegt. Glaasje wijn erbij en een “ijsje” toe....een goed begin van de vakantie!
Even later denken we de stekker in het stopcontact bij de caravan te kunnen steken, maar dat valt tegen! Op deze camping hebben we een gewone stekker nodig en geen campingstekker !
Daar staan we dan, in het pikkedonker! Zoeken, zoeken, zoeken. In de bedbanken, in de disselkast. Hoe gaan we dit oplossen? Het is inmiddels 22.00 uur, aardedonker en we zouden toch wel graag een lampje willen hebben om ons bij uit te kleden. Gelukkig herinner ik me dat er nog een lampje bovenin een hoekje van de kast ligt met daaraan een grote stekker die “we” uitelkaar kunnen halen. Rob heeft zijn gereedschap al gepakt en bij het licht van een zaklantaarn vindt “Operatie Stekker” plaats. Leuk hoor, kamperen! Maar; je leert er wel van improviseren en incasseren.
Na enige tijd kunnen we heel voorzichtig, met het gevaar heel Ehrwald stroomloos te maken, proberen of er licht is. En.....er was licht!
In de slaapzakken en oogjes toe!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
