Valle Maggia
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anita
20 Juli 2009 | Zwitserland, Bern
Maandag 20 juli 2009, een topdag!
Trudy en Robert hebben mij het Valle Maggia laten zien. Minstens net zo mooi als het Val Verzasca, waar we vorig jaar waren. Wel groter en veel verder landinwaarts met veel zijdalen. Bij een Grotto in Foroglio hebben we ons eerst een Kaseplatte goed laten smaken, en de Cafe Grappa smaakte zo goed dat er nog maar een namen. Bij ons aan tafel zat "der Gert aus Oberstdorf". Vanuit Zuid-Duitsland al twee weken onderweg over de bergen, dwars door Zwitserland. Te voet, wel te verstaan. Met een rugzak van 30 kilo. In de tijd dat wij met z'n drieen 1 Kaseplatte mit Brot tot ons namen, verorberde hij drie complete warme maaltijden en een halve fles Weisswein. Het werd "sehr lustig!". Hij kon leuk vertellen over al zijn avonturen en we hebben ons goed vermaakt. Toen wij 's avonds naar huis reden, zagen we hem nog lopen, aan het begin van het dal, zo'n vijf uur later. Na deze genoeglijke stop ging het verder het dal in richting San Carlo. En na omgekeerd te zijn, want we konden niet verder (Talschluss) hebben we het dorpje Solterno bezocht. Of je in een andere wereld komt! Wat een rust. Daar kennen ze geen "targets"! Hun enige target is zo rustig mogelijk de dag doorkomen. Na Solterno vervolgden we onze weg naar Mogno en Fusio. In Mogno staat een beroemde kerk, de Chiesa San Giovanni Battista, ontworpen door Mario Botta. Heel apart en een bezoek zeker waard. En stond nog een huis te koop en Trudy vond het zo mooi dat ze even belde om te informeren wat de vraagprijs was. Toen ze hoorde dat het poppenhuisje maar liefst 600.000 Zwitserse Franken op zou moeten brengen, vroeg ze meteen of ze de kerk er dan bij kreeg. Waarop het lang stil bleef aan de andere kant....Ook in Fusio heb je het gevoel aan het einde van de wereld beland te zijn. Daar hebben we op een terrasje (de enige van het hele dorpje) nog een heerlijk stuk taart gegeten, de specialiteit van de streek. Na zo'n dag hadden we natuurlijk geen zin meer om thuis nog in de keuken te staan en hebben we ons de Italiaanse maaltijd bij de Aeroporto goed laten smaken. 's Avonds hadden we bezoek van vuurvliegjes op het terras, heel mooi. Maar dat was toen het al donker was en nadat de huis-muis zoals gewoonlijk rond de klok van negen over het terras trippelde en zijn holletje opzocht. Dat hebben wij een paar uur later ook maar gedaan. Niet dat trippelen over het terras natuurlijk.....
Trudy en Robert hebben mij het Valle Maggia laten zien. Minstens net zo mooi als het Val Verzasca, waar we vorig jaar waren. Wel groter en veel verder landinwaarts met veel zijdalen. Bij een Grotto in Foroglio hebben we ons eerst een Kaseplatte goed laten smaken, en de Cafe Grappa smaakte zo goed dat er nog maar een namen. Bij ons aan tafel zat "der Gert aus Oberstdorf". Vanuit Zuid-Duitsland al twee weken onderweg over de bergen, dwars door Zwitserland. Te voet, wel te verstaan. Met een rugzak van 30 kilo. In de tijd dat wij met z'n drieen 1 Kaseplatte mit Brot tot ons namen, verorberde hij drie complete warme maaltijden en een halve fles Weisswein. Het werd "sehr lustig!". Hij kon leuk vertellen over al zijn avonturen en we hebben ons goed vermaakt. Toen wij 's avonds naar huis reden, zagen we hem nog lopen, aan het begin van het dal, zo'n vijf uur later. Na deze genoeglijke stop ging het verder het dal in richting San Carlo. En na omgekeerd te zijn, want we konden niet verder (Talschluss) hebben we het dorpje Solterno bezocht. Of je in een andere wereld komt! Wat een rust. Daar kennen ze geen "targets"! Hun enige target is zo rustig mogelijk de dag doorkomen. Na Solterno vervolgden we onze weg naar Mogno en Fusio. In Mogno staat een beroemde kerk, de Chiesa San Giovanni Battista, ontworpen door Mario Botta. Heel apart en een bezoek zeker waard. En stond nog een huis te koop en Trudy vond het zo mooi dat ze even belde om te informeren wat de vraagprijs was. Toen ze hoorde dat het poppenhuisje maar liefst 600.000 Zwitserse Franken op zou moeten brengen, vroeg ze meteen of ze de kerk er dan bij kreeg. Waarop het lang stil bleef aan de andere kant....Ook in Fusio heb je het gevoel aan het einde van de wereld beland te zijn. Daar hebben we op een terrasje (de enige van het hele dorpje) nog een heerlijk stuk taart gegeten, de specialiteit van de streek. Na zo'n dag hadden we natuurlijk geen zin meer om thuis nog in de keuken te staan en hebben we ons de Italiaanse maaltijd bij de Aeroporto goed laten smaken. 's Avonds hadden we bezoek van vuurvliegjes op het terras, heel mooi. Maar dat was toen het al donker was en nadat de huis-muis zoals gewoonlijk rond de klok van negen over het terras trippelde en zijn holletje opzocht. Dat hebben wij een paar uur later ook maar gedaan. Niet dat trippelen over het terras natuurlijk.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
